१) यस देशमा पुरुषार्थी तन्नेरीको कमी छैन तर ती मध्ये कसैले कार बनाउने कारखाना खोल्न सक्दैन, किनकि प्रधानमन्त्रीको घरमा जन्म लिने सौभाग्य प्राप्त छैन ।
२) इतिहासमा भएको भूलका लािग आज कसैसँग बदला लिने समय छैन, तर त्यस भूललाई सुधारेर बढ्ने सवाल ज्वलन्त छ ।
३) भारतीय जहाँ जान्छ, त्यहाँ लक्ष्मीको साधनामा लागिहाल्छ, तर यस देशमा फर्किदासाथ यस्तो लाग्दछ कि उसको प्रतिभा कुण्ठित भएको छ ।
४) भारत मात्र भूमिको टुक्रा होइन, जिउँदो जाग्दो राष्ट्र पुरुष हो । हिमालय निधार हो, गौरीशंकर शिखा हो, कश्मीर किरीट हो, पंजाब र बंगाल दुई विशाल काँध हुन्, दिल्ली मुटु हो, विन्ध्याचल कमर हो, नर्मदा कन्दनी हो, पूर्वी र पश्चिमी घाट दुई विशाल साप्रा हुन्, कन्याकुमारी चरण हुन्, समुद्रले यसका पाऊ धुन्छ । आकाशका काला मेघ यसका कुंतल केश हुन् । चन्द्रमा र सूर्यले यसको आरती उतार्छन्, मलयाचलले चँवर डुलाउँछ, यो स्तुतिको भूमि हो, अभिनन्दनको भूमि हो । यो तर्पणको भूमि हो । यसको कण कण शंकर हो, यसको थोपा थोपा गंगाजल हो, हामी बाँच्छौँ त यसका लागि मर्छाैं त यसैका लागि ।
५) काँधमा काँध मिलाएर, कदमसँग कदम मिलाएर हामीले आफ्नो जीवन यात्रालाई ध्येय सिद्धिको शिखरसम्म पु¥याउनु छ । भविष्यको भारत हाम्रो प्रयत्न र परिश्रममा निर्भर गर्दछ । हामी आफ्नो कर्तव्य पालन गरौँ, हाम्रो सफलता सुनिश्चित छ ।
६) देशले हामीबाट धेरै आशा राखेको छ । हामीले परिस्थितिको चुनौतीलाई स्वीकार गरौँ । आँखामा महान् भारतको सपना, हृदयमा त्यस सपनालाई सत्यमा परिणत गर्ने प्रयत्नको पराकाष्ठा पु¥याउने संकल्प, बाहुमा सम्पूर्ण भारतीय जनतालाई समेटेर छातीमा लगाउने सात्विक बल र गोडामा युग पविर्तनको गति लिएर हामी हिँड्नु छ ।
७) भारत एक प्राचीन राष्ट्र हो । १५ अगस्ट १९४७ मा कुनै नयाा राष्ट्रको जन्म होइन प्राचीन राष्ट्रलाई नै स्वतन्त्रता प्राप्त भयो ।
८) भारतलाई यदि बहुराष्ट्रिय राज्यको रुपमा वर्णित गर्ने प्रवृत्तिलाई समय छँदै नियन्त्रित गरिएन भने भारत अनेक टुक्रामा बाँडिने खतरा पैदा हुनेछ ।
साभारः ‘महापुरुषहरुका अमर वाणी’ पुस्तकबाट
